به نام خدا

قدرت جهانی اسلام، از آغاز پیدایش آن در اشکال گوناگون تصادمات مذهبی و سیاسی نظامی و اقتصادی با دنیای مسیحیت و بالاخص امپراطوری روم شرقی در گیر بوده است.

پس از آنکه اسلام بساط مسیحیت را از جنوب مدیترانه برچید و قسطنطنیه را"استانبول" کرد و کلیسا را به آن سوی مدیترانه پرتاب نمود،غرب که مطامع اقتصادی جدیدش در شرق بر کینه های مذهبی و تاریخیش افزوده شده بود،جنگ دامنگیر و پیوسته ای را با دنیای اسلام آغاز کرد.

این جنگ در جبهه نظامی بصورت جنگهای طولانی صلیبی و در جبهه سیاسی به شکل ارتباط پنهانی با مغول و تحریک آنان برای آنکه از پشت بر اسلام خنجر زنند شروع شد و هرگز پایان نیافت.

اسلام با اینکه آتش نفاق و تفرقه و تجزیه مذهبی و نژادی و سیاسی از درون وی شعله میکشید،در عین حال،حتی تا اوائل قرن نوزدهم بصورت یک سد مقاوم در برابر یورش غارتگرانه غرب ایستاده بود و حتی گاه حلقوم او را تا آستانه مرگ میفشرد و با تسلط مدیترانه چندیدن بار وین را نیز در حلقه محاصره خویش گرفته بود.

استعمار آگاه و شرق شناس و دانشمند جدید بالاخره توانست این قدرت خطرناک و مزاحم را از درون متلاشی کند و این پیکره بزرگ اجتماعی و فرهنگی را که با یک روح و یک اندیشه و یک تاریخ و یک ایمان حیات و حرکت داشت با تیشه عصبیت های قومی و تفرقه اندازیهای فرقه ای و نیرنگ های سیاسی سخت ماهرانه ای تکه تکه کند و انگاه هر تکه ای را  براحتی در حلقوم خود فرو بلعد،بدین طریق بود که کشورهای اسلامی در کنار هم از هم دور و بیگانه افتادند و مرزهای دشمنی دشمنی و کینه توزی آنانرا از یکدیگر جدا ساخت .

زبان مشترک فراموش شد،فرهنگ مشترک از میان رفت،تفاهم و آشنایی و خویشاوندی،پیوند روحی و اعتقادی و قدرت و استقلال و اتکاء به خویش را الهام میداد به سرعت نابود شد و هر کشوری،بیگانه با کشورهای دیگر اسلامی آشنای غرب شد و تسلیم فراورده های سیاسی و اقتصادی و فرهنگی غرب و خیره و خود باخته وی و چنین شد که حتی روشنفکران و تحصیلکرده های کشورهای اسلامی که نویسندگان بازاری و شعرای گمنام و رویدادهای روزمره را که در اروپا و آمریکا میگذشت را بدقت میدانستند و از بزرگترین نهضت های فکری و اجتماعی که در جامعه های دیگر اسلامی روی میداد بیخبر بودند.و حتی از سرنوشت ملتهای همجوار مسلمان نیز بیخبر و گاه نام کشور اسلامی را نشنیده و اگر احیانا شنیده بودند نمیدانستند که مسلمان نشینند،و اکنون هم در بعضی نقاط اینچنین است،اما صدای بیداری اسلامی میآید و اسلام باز هم قدرت خود را بازیافته و هر روز را با گامهای بلند ترقی  طی میکند.

و این است وعده خداوند...